Grasharlekijnmijt

De grasharlekijnmijt is een soort mijt, een spintmijt om precies te zijn. Grasharlekijnmijten kunnen planten schaden door chlorofyl uit de plant te zuigen, waardoor doffe, lege, grijze en afstervende plantendelen achterblijven.

Grasharlekijnmijten in het kort

Doorgaans brengen grasharlekijnmijten slechts beperkte schade toe aan de vegetatie. Ondanks hun waarschuwende rode kleur zijn ze niet giftig en kunnen ze op geen enkele wijze schade toebrengen aan mens of dier.

Grasharlekijnmijten zijn een soort spintmijten, dat wil zeggen een spinachtige, ook al spinnen ze eigenlijk niet, zoals de meeste spinmijten doen.

Grasharlekijnmijten leven van het sap van planten die in overvloed beschikbaar zijn, bijv. herderstasjes, klavers, paardenbloemen en gras. Ze eten ook sap van aardbeien, frambozen, kamperfoelie, iris en andere tuinplanten.

Zo herkent u grasharlekijnmijten

Grasharlekijnmijten zijn maar een kwart millimeter lang. Dit maakt het moeilijk om ze met het blote oog te bestuderen. De mijt heeft een ovale vorm en de kleur varieert van roodbruin, bruin tot groenbruin. Onder een microscoop is duidelijk te zien dat grasharlekijnmijten lange voorpoten hebben, ongeveer dubbel zo lang als de rest van zijn poten.

Jonge grasharlekijnmijten en de eieren hebben een felrode kleur die behoorlijk opvallend is. De kleur is echter niet uniek of voldoende om de soort te bepalen, het kunnen ook fluweelmijten zijn die dezelfde rode kleur hebben.

Daar vindt u de grasharlekijnmijt

Grasharlekijnmijten vindt u vooral buitenshuis. In de vroege zomer komen ze niet zelden in grote aantallen voor op muren en ramen van huizen. Dit is waarschijnlijk het duidelijkste teken van grasharlekijnmijten naast de karakteristieke schade en de kleurveranderingen die ze op planten veroorzaken.

Binnenshuis overleven grasharlekijnmijten slechts een kortere tijd. Een droog binnenklimaat en weinig voedsel dragen ertoe dat de grasharlekijnmijt zich niet prettig voelt. Kassen kunnen echter goede omstandigheden bieden, dus daar moet u waakzaam zijn.

Schade die door grasharlekijnmijten wordt veroorzaakt

Wat er gebeurt als grasharlekijnmijten een plant aantasten, is dat de hoeveelheid chlorofyl wordt verminderd, wat op zijn beurt resulteert in een verminderde fotosynthese. Fotosynthese is de groeimotor van planten, dus als deze wordt aangetast, neemt de groei af en kunnen gewassen bijvoorbeeld een slechtere of geen oogst opleveren.

Bij sierplanten zorgt een aantasting er vooral voor dat de plant en minder fraai uitziet en slechts in uitzonderlijke gevallen dat de plant het niet overleeft.

Zo vermijdt u grasharlekijnmijten

U kunt grasharlekijnmijten vermijden door grindpaden aan te leggen. Net als teken kunnen grasharlekijnmijten grindpaden niet passeren. Ze bieden dus bescherming voor de tuin of vormen een barrière tegen het huis, zodat u duizenden jonge grasharlekijnmijten vermijdt op de grond, muren en ramen waar ze graag zitten.

Als grasharlekijnmijten gewassen of jonge planten hebben aangetast, kunt u veel doen om de planten te beschermen, zonder dat u ze hoeft te bestrijden. Bijvoorbeeld:

• Verwijder aangetaste bladeren, waardoor de plant een betere kans op herstel heeft.
• Sproei de aangetaste planten regelmatig, vooral bij warm en zonnig weer. Op deze manier verwijdert u de grasharlekijnmijten "mechanisch" van de plant.

Door goede groeiomstandigheden en goede teelttechnieken krijgen uw planten een natuurlijke weerstand tegen beperkte aanvallen van bijv. grasharlekijnmijten. Dan is de schade minder en doen de planten het veel beter.

Er zijn gewasbeschermingsmiddelen die een beschermende wasachtige laag op de bladeren van de planten vormen. De waslaag voorkomt dat de grasharlekijnmijten de bladeren kunnen aantasten.

U kunt ook gebruikmaken van biologische bestrijdingsmiddelen in de vorm van nuttige organismen, zoals roofmijten. Zorg ervoor dat ze vanaf het begin gelijkmatig worden aangebracht, omdat ze niet gemakkelijk uit zichzelf kunnen bewegen.

U kunt het probleem ook vermijden door planten te poten die grasharlekijnmijten niet willen eten. Voorbeelden van dergelijke planten zijn rozen, chrysanten, salie of petunia's. Op deze manier raakt u de mijten niet kwijt, hoewel ze misschien wegblijven omdat de plek als geheel minder aantrekkelijk wordt. Zo heeft u tenminste een aantal planten met een natuurlijke bescherming tegen een aantasting.